Een van de meest gestelde vragen tijdens de training is “nog op schema?” Je moet je voorstellen dat als je lekker aan het trainen bent, je tijdens de pauzes even op adem wilt komen en toch ook een beetje gezellig kletsen. Daardoor hebben de meeste hardlopen aan het halve zin genoeg en de echte toppers aan een half woord. Weet dan even niet hoe dat woord in dit geval er dan uit ziet..

Even voor de volledigheid.. “Je bent toch aan het trainen voor een volgende Marathon? Maak je gebruik van een trainingsschema? En lukt het je om je daaraan te houden?” Natuurlijk moet je een man nooit meerdere vragen tegelijkertijd stellen, dan raakt hij in de war. In het beste geval geeft hij antwoord op de laatste door de laatste tussen twee tempo’s kort met “ja” te beantwoorden.

Inderdaad.. ik ben weer aan het trainen voor de Marathon. In dit geval de Ma-rathon van Sneek, mijn tiende alweer. En ja, natuurlijk maak ik gebruik van een trainingsschema. Wat denk jij dan? Na het lekker uitlopen van mijn eerste Marathon in Eindhoven in 2012, heb ik de conclusie getrokken dat de manier waarop ik me op die Marathon heb voorbereid, voor mij de ultieme manier is. Ik zal jullie wel even meenemen in de 4 regels.

1. Begin op ruim van te voren zodat je rustig kunt opbouwen. Tja.. Meestal heb ik in de zomer een soort van hardloopdip. Vakanties, terrassen, festivals en andere gezelligheid verleiden me dan tot andere ook niet te versmaden activiteiten die op andere manieren bijdragen aan de interne en externe mens. Ik begin na de zomer meestal gewoon opnieuw met dat eerste korte loopje rond de kerk. Of af en toe een stukje offroad vanaf de Zevensprong in Joppe. Daar krijg ik altijd onvoorstelbaar veel energie van. Na zo’n rustige start bouw ik beheerst op voor die dan nog amper voor te stellen marathon in het voorjaar.
2. Bouw op totdat je meer dan 200 kilometers per maand loopt en hou dit een aantal maanden vol. Dit is het moeilijkste van de voorbereiding en misschien nog moeilijker dan het lopen van de Marathon. Wellicht moet je daar al een medaille voor krijgen. Het gewoon stug vol houden bedoel ik dan. Gewoon dat renpak aan ondanks de regen, hagel, wind.. Ondanks te vroeg.. te laat.. Ondanks het warme bed.. Gewoon lekker kilometers maken. Daarna is die Marathon vrij goed te doen, soms een makkie.
3. Loop in die laatste maanden minimaal 3 keer meer dan 30 km. Dat is nog best wel lastig. Het kan namelijk best wel saai zijn in je eentje. Soms kun je iemand verleiden. Om mee te gaan dan. En dan hopen dat die dat kan volhouden en er niet aan denkt om zichzelf in bescherming te nemen. Ik loop meestal een totaal nieuwe route met als enige minpuntje dat je continue moet opletten om niet verkeerd te lopen of te verdwalen.
4. In de laatste maanden zet je je beste beentje voor in de trainingen. En direct daarna natuurlijk je een na beste been. Trainers smeekbedes “denk aan Zone 2” en “rustig aan daarvoor” zijn dan niet aan mij besteed. Het is knallen, beuken en vooral gaan.. Gaan.. Gaan.. Totdat ook de laatste druppel eruit geperst is.

Sneek wordt mijn tiende dus. Tien keer deze simpele basis principes. Tien keer gehaald.. Soms dan wijk ik wel eens een beetje af. Dan probeer ik mijn voorbereiding in amper twee of drie maanden te doen of loop ik minder vaak boven de 30k. Dat loopt meestal maar net goed af. Dan wordt het ploeteren tijdens zo’n Marathon. Dan wordt het pijn lijden en dat is niet fijn voor het publiek en trouwens ook niet voor jezelf. Dan probeer ik hem slechts uit te lopen en niet spugend/zwalkend onder de bezorgde blikken van vrienden en familie te finishen.

Ja.. Ik weet het.. Het is nogal traditioneel, dit schema.. Nog al orthodox.. Conservatief.. Behoudend.. Saai.. Vooral saai. En soms onverstandig.. Ik ging vanmorgen toch echt die laatste 17 km van het schema van deze week lopen ondanks dat ik een lichte gekneusde rib heb. Weet niet.. Stoeien met mijn zoon denk ik.. Ja, een lichte, Ik kan er immers nog om lachen.. Niet te hard, want dat vindt mijn lijf echt niet fijn..

Dat elke keer weer vast houden aan het vertrouwde heeft natuurlijk een reden. Ik vrees vooral dat als ik het schema niet volg, dat ik het dan niet ga redden. Je weet nog.. Spugen enzo.. Angst.. Onzekerheid.. Wat een onzin! Een marathon goed uitlopen heeft immers weinig met het schema te maken. Conditie, fysieke gesteldheid en doorzettingsvermogen daar heb je veel van nodig.. en een tikje mazzel.. dat je heel blijft..

Nou is het zo dat ik na de vakantie rustig ben begonnen, langzaam heb opgebouwd, vorige maand mijn eerste 30er liep, vorige maand voor eerst weer 200+ liep in de maand en op de training loop ik als een dolle. 4 keer vink in the box. Dus.. Ja..

Tja.. Deze keer toch maar vast houden aan de regeltjes.. Dan zal deze tiende zeker geen probleem worden. Als tenminste dat zielige ribje geen roet in het eten gaat gooien.

De volgende keer.. Die 11e.. die ga ik anders aanpakken.. Overboord met het vertrouwende.. Neem risico’s. Volg niet je schema.. Volg je hart.. Voel je lijf! Ga buiten de vertrouwde paden.. Meer trailen.. weet ik veel.. No risk, no fun..

Jazeker!! De voorbereiding voor de 11e gaat echt alles anders.. Meer af van die voorgekauwde paden.. Ik gooi het schema in de prullenbak.. Voel mijn hart nu al bonzen.. Voel mijn lijf trillen, aanspannen en los laten.. Spannend.. Ik moet Sneek nog doen maar heb nu al zin in die 11e.. Die moet haast dan wel in Brabant zijn of doe eens gek in Limburg..