Volgende week sta ik weer aan de start bij een van mijn favoriete hardlooploopjes, de Asselronde. En dat is toch altijd weer even spannend. Vaak zijn de meeste lopers onzeker over of ze het gaan halen. Daarom en ook vanwege de gezelligheid organiseert mijn atletiek vereniging al jaren de Testrun. Een voorbereidende tocht vergelijkbaar met de Asselronde, die men dan loopt onder begeleiding van goedgetrainde en goedgemutste pacers. Als je de Testrun goed loopt, dan is de Asselronde prima te doen.. Dan is die Asselronde echt niet spannend meer.. Nee, maar in plaats daarvoor hebben we nu de Testrun.. 

In een grote zaal van het Fletcher hotel zijn op een schijnbaar doodnormale zondagochtend zo’n 100 a 150 hardlopers samen gekomen. Voor die testrun dus. Ik wurm me door de aanwezige fanatiekelingen. Om me heen zie ik een aantal Grote Jongens. Chef probeerde mij met veel liefde in zijn groepje te krijgen. Paard ging een kortere afstand pacen. Natuurlijk zonder horloge, Garmin of andere tijdsregistrerende poespas. Gewoon op oergevoel. Verder miste ik nogal wat gezellige zondagochtend lopers. Wellicht zaten ze nog aan de koffie, in gedachten plannen te maken om een filmpje te pakken ofzo. Echt niet alleen daarom had ik me voorgenomen om met Juf samen te lopen.

Juf ging voor mijn groep staan en nam vol zelfvertrouwen het woord. Ze vertelde iets over rustig an lopen. Trappelend van ongeduld vervaagde haar stem en vloog ik met enige opwinding  over het parcours. Langzaam langs de zachte glooiingen van de parmantige heuvels rond Park Berg en Bos, de lichte afdaling in Hoog Soeren, naar de kort afgegraasde Asselse heide, met als ultiem hoogtepunt de top van de Amersfoortseweg om dan de laatste kilometers in volle snelheid te finishen op de Loolaan. Ik had er zin in.

Ik dwaalde wat af. Juf zei nog wat over dat we vooral moesten genieten. Ik knikte. Het gaat hier inderdaad niet om zo snel als mogelijk naar een glorieus einde te komen. Het gaat meer om het genieten van de hei, de heuvels, het hoogtepunt en de tocht. Of je dan de finish haalt, doet er eigenlijk weinig meer toe, zeggen ze dan.

Juf stopte ondertussen haar blonde lokken onder haar haarband. Ik was de dag ervoor nog even naar de kapper geweest. Geen overbodige luxe als je je beseft dat honderden foto’s worden gemaakt. Alleen even de puntjes bijwerken en de rest bijscheren. Ik moest met weemoed aan Ria denken, mijn favoriete masseuse aller tijden. Ze zou me adviseren om dan ook maar even mijn benen te doen. Dat werkte volgens haar een stuk fijner.. Dus ik had ter voorbereiding er gelijk maar alles af gehaald. Dat ziet er dan een stuk aerodynamischer uit, ik zou haast zeggen Braziliaans..

Juf kreeg het er warm van. Ze trok al pratend haar windjack uit. Een van de belangrijkste levensvragen voor een hardloper in dit koude seizoen.. Hoeveel laagjes kleding trek ik aan? De temperatuur is -5. Dus koud. Minimaal 2 laagjes. Zou het hard waaien? Wellicht nog een thermoshirt en geen renshirt. Misschien nog een windstopper. Zal ik een lange onderbroek aan doen? Een beetje too much. Pet of bandata? Ahh.. Onzekerheid is een bitch.

Zal ik ook water meenemen? Ik zag Juf nog een slok nemen uit haar bidon. Vanmorgen had ik nog getwijfeld. Wellicht paar flesjes aan de riem of een camelbag met een litertje. Of zal ik het gewoon in mijn hand houden? Dan wordt het wel warm. Het schijnt dat warm water sneller verteerd. Zal ik thee meenemen? Ach.. al die vragen.. en dat voor 25 km..

Juf vertelde nog een verhaal over de route. Iets van dat de omgeving mooi zou zijn en de wegen wellicht glad. Ze nam een hap uit een reep. Ik had dan al wel besloten wat eten mee te nemen. Nou ja eten.. Een paar van die gummetjes. Voor jelletjes was de loop toch echt te kort. Toch? Of zou ik nog even teruglopen en uit mijn tas een jelletje halen? Ahhh.. Doe normaal.. Stop met dit getwijfel!!

Juf keek me aan. Ik gaf haar een knipoog voor een nog onduidelijke reden. En owja zei ze.. “Niet op de hakken lopen.. als je blieft..” Ik schrok.. Was dat echt nog iets waar ik ook nog rekening mee zou moeten houden? Juf riep nog iets van veel plezier ofzo en vertrok.

Ik stond als aan de grond genageld te kijken hoe ongeveer 30 hardlopers haar volgden. Niet op de hakken lopen.. ajb.. Ik zag dit echt niet aankomen. Totale verrassing. Ik wilde gewoon gezellig en vrij een stukkie lopen. Niet op de hakken lopen.. Als een soort mantra bleef de zin in mijn hoofd hangen. Niet op de hakken lopen.. Wat bedoelde ze daar nu mee? Ik had me zo goed voorbereid om mijn lichte onzekerheid bijna helemaal weg te nemen. En dan dat.. Niet op de hakken lopen.. Ok.. Knop om en door.. Dan maar middenvoet.. of voorvoet..