Bang? Nou ja.. De laatste keer, alweer een tijd geleden, liep ik hardlopend net naast het mij gekozen pad. Ik hoorde knak en wat gevloek in mijn hoofd. Toch even doorlopen om te kijken hoe het ging. Ging dus niet. Dus de rest van de avondtraining piepend en krakend onder sympathieke begeleiding terug naar de baan.

6 weken geen hardloopschoen gezien, 4 weken uitleggen waarom ik liep als herr Flick (zie hier naast met stok) nog wel wat langer met een gekneusd ego en helaas een traumaatje rijker.

Tijdens het pakken van spullen voor de dinsdagtraining slikte ik dus even. Mijn lange broek, warme ondershirt en bandana zaten al in mijn tas. Met mijn rechterhand hield ik het gele hesje vast. Ik twijfelde.. Lekker save over baan of in het donker door de wijk.

Maar stel je toch eens voor dat we in het donker zouden gaan lopen. Soms is het zo donker dat je echt helemaal niets ziet. Als in zo’n gure winteravond.. Dat dan achter je huis je tuinlampen het niet doen. Dat kan al best donker zijn. Daar achter in de tuin heb je altijd van die plekken waar ook geen maan schijnt.. Daar zit dan in een hoekje een muizengat in de grond. Daarin en dan een meter diep.. Goed donker dus.

Bang? Die eerdere aarzeling vertelde meer dan zeker 9 woorden. In het donker kan er namelijk van alles gebeuren. Wat dan? Nou.. Misschien kom je wel op plekken waar je nog nooit geweest bent, ver weg van je normale pad. Waar nog nooit iemand ooit geweest was. Dat kan best gevaarlijk zijn. Wellicht zijn er drempels en hobbels die je dan in het donker moet nemen. Met allerlei risico’s van dien..

Natuurlijk had ik een geel hesje aan, dus wat kon mij gebeuren? Dat dachten ze in Frankrijk ook toen ze maanden geleden gingen protesteren tegen hoge brandstof prijzen. Klap voor hun harsens konden ze krijgen en meer.. Arm geel hesje.. Vroeger het lichte symbool voor veiligheid en onverwoestbaarheid. Nu toch meer symbolisch voor angst en onvrede.

En ach natuurlijk zou ik niet alleen in het donker lopen. Waarschijnlijk gingen de grote jongens ook mee het donker in. Wat als ik ze niet bij zou kunnen houden? Zouden ze me dan achter laten? In het donker? Misschien was het niveau verschil wel te groot. Dan waren er vast nog wel andere hardloopvrienden waarmee ik een natuurlijke klik zou hebben. Toch? Die zouden me toch niet achter laten? Of in het uiterste geval liep ik gewoon in mijn gele hesje samen met die ene vrouw, net zo onwennig als ik, maar lopend in mijn tempo met een licht die het hele bos zou beschijnen.

Natuurlijk ging ik gewoon mee en na enige tijd liep ik fier voorop.. Zag geen drempel of hobbels.. Daarvoor was het immers te donker.  Achter mij liepen wat grote jongens en nog een aantal andere hardloopvrienden, waarmee ik toch uiteindelijk best wel een klik had. En ja, het was donker.. niet roetveeg donker.. Pikke donker.. Keek naar de prachtige sterren hemel. Gelukkig verlicht door de hardlopers achter me. En dus liep ik.. borst vooruit, omarmed door een geel hesje… als enige.. Mijn groepje liep namelijk inmiddels uit voorzorg in groene hesjes..