Langeafstandlopers hebben een heel vervelende eigenschap. Ze kunnen uren praten over hardlopen en dan specifiek over hun schoenen. Als je een doodsaaie verjaardag wil, stel dan aan een langeafstandloper een vraag over de volgende grote tocht of nog erger over zijn hardloopschoenen. Wat wel leuk is, is om die vraag te stellen in een tot dan toe gezellige groep en daarna meteen vragen of iemand een biertje wil. Nou zou ik dat zelf natuurlijk nooit doen. Ik bedoel dat praten over hardloopschoenen. Andere soort schoenen trouwens ook niet. Bier halen, dat weer wel..

Maar nu we het er toch over hebben. Op 4 juni 2013 liep ik mijn eerste training op mijn Salomons. Salomon Speedcross 3, een echte klassieker. Volgens de site “Salomon’s unieke hardloopschoen die trailrunning heeft gerevolutioneerd! De Speedcross 3 is licht, snel, heeft een zeer nauwkeurige pasvorm en biedt in alle omstandigheden de ultieme grip.“. Lees ik dat goed? De schoen is snel!! Dat had ik eerder moeten weten.

En verder: “Lichtgewicht materialen en een gelaste constructie resulteren in een superlichte schoen. Spuitgegoten EVA-tussenzool zorgt voor comfort en demping. Het SensiFit™-systeem en de EndoFit™-binnensok zorgen voor een nauwkeurige, comfortabele pasvorm waardoor je een beter contact met de ondergrond ervaart.“.

Bijzonder vind ik persoonlijk de non-marking contagrip die er voor zorgt dat er geen modder en sneeuw aan de buitenzool hecht. Maar mijn persoonlijke favoriet zijn de Quicklace (een dun, sterk koord dat je met één beweging strak kunt trekken) en het opbergzakje voor de veters. Fantastische schoenen.. je hebt ook nog een duurdere GTX versie. Die zijn zwaarder maar waterproof. Ik ben nogal visueel ingesteld maar vrees dat ik bij de term waterproof geen beeld krijg. Of? Ik zie mezelf door die enorme plassen stampen maar nee.. ik krijg maar geen beeld van wat waterproof dan zou kunnen zijn.

Maar goed.. Praten over schoenen doe ik liever niet. Al moet ik ook zeggen dat ik er al jaren heerlijk op loop. Mijn standaard Saucony’s kwamen op het ruwere terrein gewoon te kort. Vooral heuvel op en door het mulle zand heb je minder grip met normale hardloopschoenen. De Salomons geven daarnaast zelfs bij stijle afdalingen veel grip. Ik denk dat als Assepoester Salomons had gehad, dan was het sprookje vast heel anders afgelopen. Dan had ze meer tijd kunnen nemen en haar prins gewoon een afscheidskus kunnen geven ipv al dat gehaast op die trappen naar de koets.

assepoester rent weg van prins

Ik dwaal een beetje af. Bij AV34 lopen we door het bos zolang het in de avond licht is en we gaan in het weekend natuurlijk het bos in. Dus een groot deel van het seizoen kan ik lopen op de door mij zo geliefde Salomons. Veel zand en als het geregend heeft modder, veel modder. Grappig woord trouwens “Modder”.. Water en aarde. Klinkt bijna hetzelfde als “Mother”.  Zal wel toeval zijn. Anyway, ik hou van modder.

In al die jaren hebben ze weinig onderhoud gehad. Naast de standaard 500 kilometer beurten heb ik alleen af en toe een borstel erlangs gehouden om het droog geworden modder er een beetje af te borstelen. En na elke regenachtige training stopte ik er een paar droge kranten in om te zorgen dat schoenen een beetje droog werden. Niet te veel vlakbij de warme kachel. Behalve na die ene keer tijdens die zondvloed met die Safaritrail in Arnhem. Toen heb ik ze wel even een dag bij de verwarming gehad. Daarna elke dag even wat zand en aarde uit de schoenen schudden. Na een week waren ze weer helemaal de oude en hadden mijn kinderen een gloednieuwe zandbak.

Een tijdje geleden heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken en als een soort shoe-whisperer maar eens van dichtbij naar mijn Salomons gekeken. De moed zonk me al snel in de schoenen toen ik zag dat ze op een paar plaatsen al best aan het slijten zijn. Net achter de neus en boven langs de randen is de stof gescheurd. Ook de zool is aan slijtage onderhevig vooral daar waar blijkbaar mijn schoenen als eerste de grond raken maar eigenlijk viel het best wel mee. Misschien toch teveel naast mijn schoenen gelopen.

Weggooien en nieuwe halen? Ik ben niet zo van de gezegden maar een oud chinees spreekwoord zegt dat je nooit je oude schoenen moet weggooien voordat je nieuwe hebt. En daarbij ik heb al mijn oude schoenen nog. Dus weggooien.. dat doe ik zeker niet. En verder zitten ze eigenlijk nog veel te lekker. Ok, ze zijn een tikje versleten en de zool is wellicht niet meer wat het zou moeten zijn maar ja.. het blijven wel mijn eigen Salomons. En nu ik heb gelezen dat ze ook nog snel zijn, kan ik haast niet wachten op de volgende trail.