Vanmorgen weer een stukje gelopen. Het goede nieuws is dat mijn voet weer bijna herstelt is. Maar ja, ik heb vrijwel geen conditie meer. Na een paar kilometer loop ik met mijn tong op mijn enkels. Ik zou bijna zeggen op mijn voeten maar die wil ik niet teveel belasten. Ook begint mijn lichaam weer wat voller te worden.. op de minst atletische plekken zullen we maar zeggen.

Plus ik wil weer nieuwe doelen stellen. Nou is er binnenkort een geweldig mooie prestitieuze loop in Apeldoorn. Dus daar moet ik dan wel goed voor in conditie zijn. Goed “waar wacht je op?” zou je zeggen. Even de juiste muziek zoeken.. Ja.. met muziek gaat alles makkelijker maar dan moet je wel de meest passende muziek opzetten. Gevonden!! De themesong van een bekende boksfilm uit de oude doos.. begin jaren tachtig.. toen de problemen nog simpel waren. (https://youtu.be/27F46WPVJBs  ). Als het hier niet op lukt, dan weet ik het ook niet meer..

Risin’ up, back on the street.. Did my time, took my chances.. Went the distance, now I’m back on my feet.. Just a man and his will to survive..

Dus ik aan de slag. Vroeg op staan.. pushups.. springen over de balustrade.. door de straten rennen en langs de spoorbaan.. touwtje springen.. hout hakken.. in speeltoestellen hangen.. situp’s.. tegen boksbal aan rammen.. rocky’s.. nog wat meer touwtje spingen.. rennen met het hondje van de overburen.. het betere gooi en smijtwerk met allerlei zware voorwerpen.. rouwe eieren drinken.. Nee, dat heb ik niet gedaan. In de tachtiger jaren kende ze waarschijnlijk nog geen legionella. Plus ik vind dat zielig voor de kuikentjes. Maar verder de hele mikmak.. Ik ging er raar van kijken en mijn mond begon een beetje te trekken. Maar ja.. dat moet je er maar voor over hebben..

So many times, it happens too fast.. You change your passion for glory.. Don’t lose your grip on the dreams of the past.. You must fight just to keep them alive

Maar goed.. dat is een begin. Helaas ben ik er dan nog niet. Gelukkig helpen onze Nationale Spoorwegen en hun broeders van de busmaatschappij een handje. In de ochtend rennen om door een vertraagde bus om de aansluitende trein te halen. En daarna bij het overstappen natuurlijk snel naar de volgende trein. Nog wat lekker trappen lopen als ze de trein op totaal ander perron hebben gezet. En op de terugweg rennen om de trein te halen. Heerlijk.. prima training.. veel interval.. lang leven de Nationale Spoorwegen.

Risin’ up, straight to the top.. Have the guts, got the glory.. Went the distance, now I’m not gonna stop.. Just a man and his will to survive

Morgen nog wat meer lopen. Telkens stukje verder.. Telkens een stukje langer.. Telkens een stukje sneller. Want ik moet en zal in vorm zijn.. voor die laatste, prachtige, fantastische loop van het jaar.. de Santa Run..