Time flies when you’re having fun. Over een maand is het alweer zover. Dan is de start van de Marathon van Amsterdam. Ik heb er zin in. Ben al een paar weken semi-serieus aan het trainen. Gaat nog niet echt super, mis nog een beetje het vertrouwen. Nee, het wordt niet de eerste. Weet niet wat dat is.. elke marathon is toch weer spannend
Semi-serieus is voor mij wel veel kilometers maken en nog geen enkele tocht boven de 30. Dat moet dan toch snel gebeuren, ben ik bang. En ach, ik heb nog een maand. Wat zeg ik? Ik heb nog drie weken. In die laatste week mag je niets doen, zeggen ze. Dat gaat natuurlijk niet. Dinsdags natuurlijk even trainen.. maar het gaat om het principe, geen 30+ in die week.
Elke maandag bepaal ik hoe ik het weer voor elkaar krijg, die 60 of meer kilometers in de week. Dat is toch minstens 4 keer per week trainen. Vergis je niet, dat is best pittig voor zo’n amateurtje als ik. Opeens hoor ik meer mensen over de marathon lopen. Dat kan toch nooit goed zijn voor je lichaam. Het is gewoon uitbuiting en je ziet er al zo pezig uit.
Ik laat me niet van de wijs brengen. Met behoorlijk veel discipline hou ik mijn schema aan. Schema.. Schema.. Niet overdrijven. Ik ga vanaf een bepaald punt gewoon langzaam opbouwen. Dat punt ligt meestal een maand of twee drie voor de marathon. Goed.. Opbouwen dus.. Vanaf in de vakantie zo’n 20 km per week totdat ik richting de 70km per week loop. Een paar 30+-ers erbij en klaar ben ik. Nou ja.. Dat moet maar goed genoeg zijn voor een marathon onder de 4 uur. Mijn 5e alweer.. Tjonge wellicht een reden voor een feestje..
Goed.. Schema dus.. Dinsdag een rustig duurloopje ingepland met de langzamere groep. Daar had ik echt zin in. Beetje achter in de groep hangen, gezellig kletsen. Helaas vergeten op het internet te kijken. Blijkt dat het weer rustweek is. Rustweek.. Dat wil ik pas over een paar weken. In de week voor de marathon bijvoorbeeld.
Nog erger.. “Circuit training is goed voor het lichaam” zegt de trainer. “Niet alleen voor de buikspieren” zegt de trainer. “Dan moet je het wel goed doen” zegt de trainer. “Je hoeft helemaal niets” zegt de trainer. “Je moet doen voor jezelf” zegt de trainer. “Kom op, Berry, fietsen in de lucht” zegt de trainer. “Berry, billen omhoog!” zegt de trainer. “Je hoeft maar 1 rondje uit te lopen..” zegt de trainer. “Ach, trainer, ik doe nog wat looptraining. Kilometers maken..” en gezellig kletsend start ik het 5de uitloop rondje.
Het voelt toch het beste om je eigen pad te volgen. Om je eigen schema te volgen. Dan zit je niet te wachten op een rustweek, laat staan spierpijn op plekken die je eigenlijk nog niet kende. (lijdt mee op: http://bigsmilerunning.wordpress.com/2013/08/04/sorry-lichaam-sorry-bilspieren/). Dat opbouwen gaat goed. Alleen die 30+-er, die komt er maar niet. Tijdgebrek? Angst? Ik weet het niet. Dan zullen we wel zien of ik er klaar voor ben..
Gisteren dan maar mijn eerste 30+. Het viel nog niet mee. Het weer was perfect, droog en niet te warm. Voldoende eten en drinken bij me. Nee, de standaard smoezen gaan niet werken. Ok.. ok.. Het eerste stuk was best wel zwaar. Dwars door Sonsbeek, langs Burgers Zoo, is een pittig stuk. Een lange steile klim. Daar heb ik straks in Amsterdam geen last van. Hummm.. Nee, ik ben er gewoon nog niet helemaal klaar voor. Maar goed, ik heb nog een maand.. ik bedoel..drie weken.. WTF. Ik heb nog 2 weken. Ja en ook nog een rustweek..