Tja en dan is het vakantie. Een paar weken tijd en aandacht besteden aan de kinderen en uitrusten. Gewoon even helemaal heel weinig doen. Lekker uitslapen.. misschien soms wat rommelen in huis.. klein beetje wat doen in de tuin.. Hopen op mooi weer.. dan lekker naar het strand.. beetje zwemmen. Vooral niet hardlopen.. Echt? Ja, echt! Vooral niet hardlopen.

Ik moet zeggen dat ik niet wist dat ik het kon. Het is als honger krijgen en toch niet eten. Mijn laatste loopje was alweer zeker ruim een week geleden. Nee.. dat is niet waar. Dat was de 10e. De laatste training van AV34 was op de 6e. Het valt nog niet mee. Het gaat goed. Het is toch best wel ok, eens een tijdje niet hardlopen. Als voorbereiding op het na-seizoen. In oktober komen immers weer een paar mooie marathons. Nu even rust, dat moet toch kunnen. De trainer is nu toch ook op vakantie. Dus..

Niks nie lekker uren lopen door de bossen de Veluwe, over die lange paden dwars door de hei, die fijne heuvels en al die zandverstuivingen. Niks nie gezellig lekker achter aan de groep hangen, kletsend over alles en niets. Niks nie even lekker tempo maken als blijkt dat er toch nog veel meer in zit. Niks nie lekker onder de douche staan en je hoofd laten volstromen met water en endorfines. En al helemaal geen heerlijk relaxte herstel loopjes. Niks van dat alles..

WTF. Wie zit ik nu voor de gek te houden? Ik mis het.. Het is even goed zo en toch mis ik het..

Weet je? Ik krijg er alleen maar meer zin in. Ik heb ontzettend honger naar de Marathon van Amsterdam en mogelijk ook die van Eindhoven. Ik heb nu al zin in dat 30 jarig feestje van de Zevenheuvelenloop. Misschien nog een nachtloopje richting de Grebbeberg. Ik kijk erg uit naar een heerlijke lange trail dwars door de bossen.. maakt niet uit waar.. maakt niet uit wanneer. En dan elke week weer trainen bij AV34, lekker hard knallen met de grote jongens. En natuurlijk straks die maandelijkse drill workouts… Heerlijk.. heerlijk.. heerlijk..

Ze zeggen wel eens dat afstand doet begeren. Ik kan je vertellen het werkt. In mij, diep van binnen, rommelt een vulkaan, die straks tot uitbarsting mag komen. Soms hoor ik een stemmetje zeggen.. pas je wel op dat je niet teveel afstand neemt. Bang dat ik straks weer helemaal opnieuw moet beginnen. Tja.. Voorlopig vertrouw ik op de vulkaan. Die voelt dichterbij dan ooit.

Woensdag mag ik weer beginnen van mezelf. Twee maanden om voor te bereiden voor de Marathon van Amsterdam. Dat moet kunnen. Dat wordt mijn eerste marathon sinds Rotterdam in April. Toen was ik er even helemaal klaar mee, kan ik me nog herinneren. Nu is het allemaal anders. Alles is anders. Alles voelt anders.. ik heb er ontzettend veel zin in.

Ik moet zeggen dat het me niet tegen valt. Ik had nooit gedacht dat ik dit zo zou kunnen. Blijkbaar is hardlopen wel verslavend en toch kun je zonder.. voor een korte periode dan.. Met lichte afkickverschijnselen maar je kunt ook zonder. Zolang het maar binnen je bereik ligt en blijft liggen.

Goed.. Hardlopen dus.. Zonder handlopen kan ik eventueel nog. Tijdelijk. Maar ja, bloggen.. dat is dan toch echt de volgende verslaving..