Soms hoor ik wel eens van mijn vrienden dat ze mijn blog gelezen hebben. Meestal vinden ze het wel leuk maar ja.. daarvoor zijn het natuurlijk ook vrienden.. Wel vertellen ze me dan dat ze merken dat het vooral over hardlopen gaat. (Altijd scherp die vrienden van me.) En dat ze er soms weinig van begrijpen. Ik gebruik teveel hardlooptaal. Tja, gelukkig kan ik zien aan de aantallen views dat er nog meer mensen deze blog lezen, want ik heb gewoon niet zoveel vrienden. Die ook echt kunnen lezen dan..

Goed, eerlijk is eerlijk.. Ik ben overgehaald om een aantal van die hardlooptermen of gezegden toch wat meer uit te leggen. Nou moet ik je alvast zeggen dat langeafstandlopen over het algemeen toch meer en helaas een mannenbusiness is. Wellicht kan daardoor een enkele verklaring als schokkend worden ervaren. Alvast mijn welgemeend “het spijt me” aan mijn vrouwelijke vrienden en medeloopsters.

“De trainert”. Hier gaat het natuurlijk gewoon om de trainer. Het is bij mijn atletiek vereniging zo dat na de midwinter marathon van Apeldoorn de voorbereiding start voor de marathon van Rotterdam. Alles draait in die maanden om Rotterdam en ook na Rotterdam wordt onze enthousiaste begeleider dikwijls “de Trainert” genoemd. Dit taalgebruik slijt langzaam en kan slechts verklaart worden door het in de voorbereiding verplicht kijken van de Rotterdamse cultfilm “de Marathon”(2012).

“8x(300mT100mR)+5x(300mT200mR)+3x(300mT300mR)”. Altijd vragen wat dit betekent en daarna of ze het nog een keer kunnen herhalen. Probeer vooral niet te lachen. Voor dit soort hogere wiskunde moet je namelijk gestudeerd hebben. Als T ietsje meer is dan 15km/u en R is ongeveer 10km/u, dan betekent het dat je ongeveer een half uur op de baan aan het ploeteren gaat. Met een schuin oog kun je in dat geval zien hoe de minder wiskundigen lekker het bos in gaan. Het zou voor het zelfde geld ook best wel een uur ploeteren kunnen betekenen. Ik zou het niet weten. Ik loop dan lekker in het bos..

“Single tracks”. Speed dating voor hardlopers. Op volle snelheid zo’n smal pad lopen is eigenlijk sowieso ontzettend kicken. Het wordt pas echt spannend als je dan tegemoed komend verkeer van het andere geslacht tegen komt. Contact maken is onvermijdelijk.. Advies: luister naar de signalen van je lichaam en zorg ervoor dat je niet teveel offtrack raakt.

“Gratis kilometers”. Ik heb de mazzel dat ik niet echt ver van de atletiekbaan afwoon. Soms loop ik naar de training toe. Dus dan aan het einde van training niks nie douchen maar gewoon lekker fanatiek nog een stukje terug naar huis lopen. In mijn loopgroep vinden ze dat het wel mee valt. Dit blijken namelijk de gratis kilometers te zijn. Die krijg je gratis en voor niets bij de training. Ik moet dan wel eerlijk toegeven dat het me elke keer bij thuiskomst toch nog vies tegen valt.. weinig gratis en al helemaal niet voor niets..

“3:62u of nog erger 3:59:62”. Wordt vaak gezegd dat hardlopers hun gedachten onder controle hebben, vooral tijdens de lange afstanden. Dit is maar ten dele waar. Ze zijn vaak aan het rekenen. Soms over het aanboden schema (zie ook boven) maar meestal over de smoezen die ze gaan gebruiken over waarom ze net niet binnen het uur hebben gelopen. De echte erg ervaren langafstandloper doet dat echter niet en heeft daarvoor een simpele truc. 3:59:62 is namelijk een zeer respectabele tijd, klinkt nog net binnen de 4 uur.

“Het tekenpad”. Meestal zitten die aan het einde van een lange duurloop. Iedereen zit er dan een beetje doorheen. In zo’n situatie kun je al vrij snel tegen het tekenpad aanlopen. Ze zijn vaak gemakkelijk te herkennen aan de richting waar ze op gaan. Als links de snelste weg terug naar de douche is, dan is rechtsaf vaak een tekenpad.

“Negative split”. Waarschijnlijk geen verrassing maar je kunt met deze term twee kanten op. Ik hoorde laatst tijdens een hardloopwedstrijd dat sommigen op het parcours van de 10km bij de splitsing de verkeerde afslag hadden gepakt richting de 21 km. Tja.. daar kun je dan te laat achter komen. Hier is duidelijk sprake van een negatieve split, zeker als je dan dat tempo van de 10 probeert vol te houden.
Meestal hoor je hem echter als een hardloper zo’n iets te sexy wedstrijdbroekje heeft gekocht en zich te laat heeft gerealiseerd dat je beter daaronder dan geen oranje-roze tennisonderbroek kunt dragen.

“Runners high”. Veel hardlopers hebben het hier over, velen dromen hier over. Runners high, zucht.. Toen ik nog jong was liep ik mee met de Batavierenrace, een estafette van Nijmegen naar Enschede. Heerlijke sfeer, geweldige tocht soms barbaars. Een van mijn teamgenoten was gevraagd om een kort stuk met een zwaar zandpad te lopen. Hij zag er nogal tegen op. Toch stond hij fris en fruitig te wachten op zijn aflossing om starten. Waarschijnlijk had die in allerijl gedraaide sigaret toch wat ontspanning gegeven. Later verklaarde hij dat het leek alsof hij over het pad had gevlogen, genietend van schitterende muziek, van vogels en vlinders in alle kleuren van de regenboog.

“We hebben een plasser”. Zoals gezegd is het lange afstandlopen toch helaas vaak het domein van de man. Jammer genoeg wordt er daardoor onderweg minder gekletst dan bij een groep waar dames wat meer vertegenwoordigd zijn. Vaak blijft het dan bij verhalen over trainingsmethodes, schoenen/hardloop-accesoires en/of wat hij toch net strak voorbij zag lopen met zo’n leuk blond staartje. Dus eigenlijk gewoon hardloopversie van de drie standaard “W”‘s: werk, wagen en wij..uh..vrouwen.. In deze setting past ook deze vrij overbodige opmerking: “Wacht even.. Heren.. wacht even.. we hebben een plasser..”