Sinds kort probeer ik weer zo natuurlijk als mogelijk te lopen, nog net niet op blote voeten, zogenaamd “minimalist running”. Ik bedoel dan niet zoals die twee kerels uit de MTV-serie “wild boyz” die in string achter de struisvogels aan renden (zie ook op http://www.youtube.com/watch?v=ddBlH5TYqB8). Waarschijnlijk teleurstellend maar nee, ik ren zelf zeker niet half naakt achter het wild aan. Zoveel wild is hier trouwens ook niet. Nee.. “minimalist running” is de ietsje pietsje beschaafdere versie van “barefoot running”.

De “barefoot” runner rent gewoon op de blote voeten, altijd en overal. Ja, die heb je er bij. Ik zag er eentje lopen in de Marathon van Rotterdam. Werkelijk niet te geloven. Het zijn ware helden maar je moet er wel een tikkeltje gestoord voor zijn. In de laatste editie van de marathon van Amersfoort liep een man op blote voeten me kei-hard voorbij. Zijn huid was blauw gepaint en hij droeg een staart. Later begreep ik dat hij een persoon uit Avatar moest voorstellen. I rest my case…

Ik loop in volledig zomers tenue op New Balans Vibram Minimus 10, de originele versie dan. Die nieuwe versie, de V2, die heeft me iets te veel Disney is zich. Te veel enge kleurtjes en als die nou praktisch nut hadden.. Ik heb trouwens behalve die kleuren geen idee wat het verschil is van die V2 met die originele van mij. Mijn Minimus 10 is gewwon zwart met een beetje rood. Het loopt super licht en erg lekker. Het is eigenlijk gewoon een sok met een zooltje. Je voelt wel het wegdek, de kiezels, de denneappels, eigenlijk alles wat zoal op het pad kan liggen maar je hebt er geen last van.

Nu het weer een stukje warmer is het geworden had ik dus besloten weer wat meer op de Vibraams te gaan lopen. Het is namelijk in de winter best wel koud om in zo’n sok met een zooltje te lopen. Dat zooltje heeft trouwens geen hak. Op die manier wordt het op blote voeten lopen nog verder nagebootst. Verder had David (van der Linden, mijn natural running instructeur) gezegd dat het fijn was op die schoenen te trainen omdat je dan goed voelt hoe je loopt. En zo is het ook. Het loopt zo lekker. Ik had totaal geen last. Nog maar een rondje extra.. het is haast onmogelijk om te stoppen.. verslavend!!

Ik begon na de marathon voorzichtig weer op de Vibrams met een rustige 10 km. Aan het einde van vorige week naar 12 en op Koniginnedag of Koningsdag of Prinssesedag omdat het zo lekker ging naar 15km. Trouwens.. ik kreeg daar van looptijden.nl de gratis Badge “Hardloopkoning” voor. Nee.. niet voor het lopen op die Vibrams. Ook niet voor die 15 km. Ik kreeg hem omdat ik op Koningsdag had gelopen. Ik voelde me in eerste instantie best vereerd, een beetje overdreven maar toen ik de beschrijving las vroeg ik me sterk af waar dit nu weer voor nodig is. Trouwens onze eigen WA van Buren liep in 1992 de Marathon van New York in een zeer respectabele 4:32. Kijk dat is pas een hardloopkoning, geef hem maar die badge.

De volgende morgen wist ik weer dat het overmoedidge gedrag niet ongestaft blijft. Het effect van lopen zonder enige steun en zonder hak vereist een bijna perfecte natuurlijke techniek. Tja.. en die heb ik nu eenmaal nog niet. Ik was gewoonweg vergeten dat je het langzaam moet opbouwen. Niet te snel zo’n grote stap maken. Drie kilometer erbij is gewoon te veel en te snel op dat soort schoenen. Ik voelde het woensdag gelijk, pijn in mijn kuit. Stekende pijn bij elke stap, bij bijna elke beweging. Het maakt niet uit of ik een stukje wandelde, op asfalt of zand, heuvel op of heuvel af. Altijd die stekende pijn, rechterkuit. Hardlopen even dus niet. Rusten is het beste. In plaats van die duurloop toch maar dat dekentje in het park. Tja.. het leven is hard.

Nu na een paar dagen is de pijn weg. Kuit voelt weer prima en morgenochtend ga ik het weer proberen. Waarschijnlijk heeft die lichte massage toch wonderen gedaan. Ik had al FIT in huis gehaald. Dat schijnt super te werken maar daar gaan we de volgende keer achter komen. Voorlopig voel ik me weer FIT, mentaal meer dan ok. Morgen is er weer een nieuwe dag. Lekker trainen en volgende week is het tijd voor weer een heel andere koning, “De Koning van Spanje” in Gulpen. Daar wil ik wel een badge van..