Nog twee weken te gaan tot de Marathon van Eindhoven. Ondanks een voorspoedige voorbereiding slaat soms de twijfel toe. Het is wel belachelijk ver, die 42 km. Dat is toch eigenlijk niet normaal. Dan moet je toch wel een beetje gek zijn. Of had ik even een moment van zwakte? Wanneer had ik ook al weer besloten om hem dit jaar te lopen? Hoe zat het ook al weer? Ik zat te praten met een hele leuke vrouw. Ik vertelde haar over mijn plannen om de marathon volgend jaar te lopen. “Waarom dan niet dit jaar?” vroeg ze. Ik keek diep in haar ogen, ik gaf het ene argument na het andere en realiseerde me lachend dat het allemaal onzin was.

Tja, waarom eigenlijk niet? Ik was toch al fanatiek aan het trainen. Ik was behoorlijk in vorm en had er ook wel zin in. No risk.. No fun.. Ik besefde me dat het volgend jaar wel allemaal anders kon zijn… Dit was mijn kans. Ik moest het doen. Ik moest het NU doen.. Ik ging me inschrijven voor de Marathon van Eindhoven. Wat een vrouw.. Wat een vrouw niet kan doen…

En nu de laatste voorbereidingen. In welke kleren ga ik eigenlijk lopen? Mijn shirt wordt verzorgd door de Dela. Volgens de altijd charmante en zeer enthousiaste organisatrice van Dela zal het daar in ieder geval niet aan liggen. Het frisse, hoofdzakelijk witte shirt heeft oranje schouders en het nieuwe Dela logo. Verder zal ik starten in de pas ingelopen blauwe Saucony Triumph 9 (http://www.saucony.com/store/SiteController/saucony/productdetails?productId=4-108300) en een zwarte lange broek. Geen overbodige luxe voor een koukleum zoals ik en ook niet gezien de laatste weervoorspelling: 7 tot 14 graden met windkracht en weinig kans op regen.

Ze vertelde tijdens de gezellige lunch verder nog dat ik binnen de Dela voor de snelste tijd ga, 4:00u. Is dit te ambitieus? In diverse andere gesprekken kwam dit ook naar voren. Nog meer twijfel. Toch had ik al ruim 40 gelopen in 3:43u, dus het zou toch moeten kunnen. Ach, ik volg gewoon die vent met die ballonen en dat shirt met opdruk “4:00” en als ik dan op het einde bij hem weg sprint dan zal het wel goed komen. Tot zo ver de subtiele strategie..

Gisterenavond kreeg ik een massage oa. voor de schouderspieren bij Tira (http://www.tira.nl/home/). Die zaten behoorlijk vast.  Het afgelopen weekend hadden een paar fijne vrienden er al een liefdevolle poging aan gewaagd. Het was heerlijk maar toch bleken die knopen, zoals altijd, lastiger door te hakken dan verwacht.  Bij Tira merkte ik dat je knopen ook eigenlijk voorzichtig en met geduld moet lospulken. Mijn benen bleken wel knoopvrij en dat is verdomd handig bij het hardlopen. Volgende week nog wat nazorg voor de laatste restjes.

Opvallend… drie leuke vrouwen spelen de hoofdrol in de voorbereiding voor de start van de Marathon. Nu nog één bij de finish en dan moet het haast wel goed komen… Ik kijk er naar uit..