Het Veluwse bos is getooid in mooie herfstkleuren. Paddestoelen schieten uit de grond. De bladeren vallen van de bomen.. De konijntjes en de ree-tjes.. ja ja.. Ik bedoel vooral.. Dat die mooi gekleurde bladeren de gaten en kuilen bedekken en boomstronken.. hondepoep en nog meer van dat soort obstakels. Dat het eerder donker wordt in de avond. En vooral veel wind en regen.. regen en nog eens regen. Dit is waarschijnlijk niet echt mijn seizoen. Met weemoed kijk ik terug naar die zonovergoten marathon van Eindhoven. Het lijkt dan alweer zolang geleden.
Ik voelde me deze week als het weer van de afgelopen dagen. Meestal zonnig maar met een dik wolkendek dreigend aan de horizon. Ik had wel zin om te lopen maar het lukte gewoonweg niet. Na het werk gewoon te moe om zelfs maar naar de schoenen te kijken. Verder beetje last van mijn schouder. Het lukte me maar niet om die te ontspannen. Voor mij eeen bijna continue schreeuwend lichaamsdeel “Laat me los!! Laat los.. ajb.. Laat los”
Ondanks dat duidelijke signaal heb ik natuurlijk wel een paar keer lekker gelopen, rustig en korte stukjes. In vergelijking met kilometers die ik liep in de maanden voor de marathon stelde het echter weinig voor. Ik zat een beetje in een after marathon dip. Een aantal bezorgde vrienden vroegen wat ik nu ga doen. Ga ik voor de marathon van Rotterdam? Of moest ik juist rustiger aan doen?
Ik wist het ook niet. Ik heb de zevenheuvelenloop (15km) en de bergrace by night (12km) nog in het verschiet. Daar waar ze vorig jaar nog bij de hoogtepunten hoorden, zie ik ze nu als gewoon leuke korte loopjes. Duidelijk een geval van hardloopinflatie.. Leuk maar het enige uitdagende zit daar in het verbeteren van de eindtijd. Nou ja.. De Bergrace by night is toch altijd erg gezellig vanwege het nachtelijke dansfeest na de finish. En of ik daar een goede tijd ofzo score maakt helemaal niets uit.
In Nederland heeft bijna elk dorp of streek heeft wel een marathon. En wereldwijd kun je lopen van de Antartica Marathon tot de North Pole Marathon.. en wat dacht je van de Rock ’n Roll Marathon in San Diego of de Reggae Marathon op Jamaica. Hardlopen met bakkebaarden in een Elvispak of heeeel relaxt met dreadlocks.. Niet normaal meer.. Als je als stad geen marathon hebt, dan kun je net zo goed de deuren sluiten.
Uiteindelijk is de keuze gevallen op 3 februari 2013 in Apeldoorn. Vorig jaar liep ik daar de mini-marathon bij 10 graden onder nul, op een vers geschoven parcours tussen de witte jeidevelden en bossen. Dik ingepakt in drie laagjes kleding met om mijn hoofd een bivaksmuts. Die was toen pas verboden onder de nieuwe boerkawet maar toch ook erg warm. Ik heb zelden zoveel commentaar gehad.. op mijn renkleding dan..
De Midwinter Marathon van Apeldoorn 2013. Lekker bibberen met zijn allen in mijn eigen achtertuin. Het parcours staat bekend als een van de mooiste van Nederland. En als de omstandigheden nog ietsje erbarmelijker zijn dan vorig jaar, dan kunnen we gerust spreken van de Loop der Lopen. Vanavond inschrijven en dan giet it oan.
Denkend aan die marathon. Dan lach ik om die paar drupjes.. die paar knopen wind. Wat nou blaadjes op het pad.. Ik spring met gemak over al die kuilen en boomstronken. Wat nou lopen in het donker.. lampje mee en lekker rustig.. Ik heb er zin in.. Wat nou herfst… Het na-seizoen is wat mij betreft begonnen!!