Als je de kans krijgt om te rennen in het duingebied van Bloemendaal, grijp hem dan. De gedachte om te gaan lopen had me op het strand al bezig gehouden. In de avond besprak ik de mogelijkheden. Mijn gastvrije en enthousiaste vriendin maakte me duidelijk dat het simpel was. Langs de hockeyclub, neem ingang Bleek en Berg, pak het fietspad en dan als maar rechtdoor naar Strand Parnassia. Het kon niet missen en ik had er zin in.
Vanochtend brak de zon met moeite door de sluierbewolking heen. Ik voelde dat mijn spieren nog een beetje stijf waren van het korte nachtje. Maar ik ging ervoor.. richting de hockeyclub en pakte de gekozen ingang van het natuurgebied. Ik zag het bordje “Strand Parnassia 6,5 km”. Dit was inderdaad een makkie.
Het fietspad liep door prachtig rustig, bosrijk en heuvelachtig gebied. Het viel me toen nog niet op dat bordjes alleen nog maar een informatiecentrum aangaven. Bij dat centrum aangekomen vond ik wel weer een bordje: “Strand Parnassia 8,5 km”, in de richting waar ik vandaan kwam. Terug lopen ging tegen mijn natuur, dan maar vooruit richting zee en dan zag het ik het wel weer.
Nou.. ik heb het gezien.. mooi woest, uitgestrekte zandvlaktes met veel struiken.. de blauwe, rode en gele route.. een prachtig zwem-meer.. misschien aan de andere kant van deze amper beklimbare duin.. nee.. dan maar op de “konijnenheuvel” kijken of ik iets bekends kon zien.. niets.. door.. door.. door lopend in richting van een vermoedelijke zee.. aan de kant van het fietspad keken totaal verstijfde konijnen me verbaasd aan. Zelden was ik zo blij met een eenvoudig bordje met Strand Parnassia aan het einde van een ruiterspad..
De zee was kalm en strak. Slechts een golf rolde naar de kust. Ik had het gehaald en wat geleerd. Luister vooral naar de locale bevolking voor een simpele looproute. En bepaal toch je eigen route. Op de terugweg maar gewoon echt simpel en lekker relaxt over het fietspad.. langs een groot meer.. met andere hardlopende genieters.. een kleine kudde Schotse hooglanders.. een afgedwaalde rode stier.. en in een half uurtje terug..
Uiteindelijk wat langer gelopen.. Prachtige natuur gezien.. heel veel rust en stilte.. en wat kreeg ik een dorst.. Maar in Nederland kun je eigenlijk niet verdwalen, je kunt hooguit tijdelijk van je pad afraken.. Dan zie je wel de mooie dingen..