Na het lezen van Christopher McDougall’s boek “de geboren renner” heeft het blote voeten rennen virus mij ook te pakken genomen. Wat kan er nu mooier zijn dan rennen in de natuur op een zo natuurlijk mogelijke manier, op je blote voeten? In “de geboren renner” zijn alle ultra hardlopers.. helden en zij die dan ook nog blote voeten lopen.. de super helden.

Normaal ren ik op Saucony’s Triumph 9 met verlaagde hak. Dat was al een stap. De eerste keer toen ik daar in ging lopen, had ik het gevoel dat ik achterover zou vallen.. In het begin dan. De eerste training van 2,5km leverde op verschillende plaatsen spier en gewrichtpijnen op. Vooral mijn enkels hadden het zwaar te verduren. Dat kwam ook omdat dat soort schoenen geen tot weinig ondersteuning bieden.

Dat was een half jaar en ruim 800 km geleden. Nu dus de volgende stap met de New Balance Vibram 10. Ze zitten net sokken met een rubber onderkantje. Volgens Wikipedia heet het dan geen barefoot running maar minimalist running. Met een hak van maar 4 mm is dit echter een behoorlijke benadering.

Vandaag voor het eerst gelopen. Met de fiets het bos in op weg naar een zorgvuldig uitgekozen 2,5 km rondje. In het begin voelt het echt alsof je op je sokken loopt. Ik probeerde niets te forceren door zo klein mogelijk passen te lopen. Compleet geconcentreerd op je voeten vergeet je het mooie landschap. Van ontspannen lopen is nog geen sprake. Het lijkt net alsof elke stap opnieuw bedacht moet worden. Op de helft merk je dat het eigenlijk wel gaat. Als ook het eerste scherpe keitje zonder moeite wordt genomen, kan ik eindelijk beginnen met een wat meer natuurlijke tred. Heuvel af kwam de ontspanning terug. Al met al lekker gelopen.

De keuze voor deze Vibrams kwam ook voort uit het feit dat de five fingers zoveel aandacht geven. Helaas ontkom ik er met deze schoenen ook niet aan. Een rustend loopgroepje kwam voorzichtig met een nieuwsgierige blikken dichterbij en stelde me allerlei vragen over hoe ze zaten en of ze snel waren.. of ze snel waren. Dat ligt toch nog steeds echt bij de persoon die erin zit.. Snelheid is voor mij echter niet belangrijk.. wel of ik morgen nog heel ben..

…

En de volgende morgen ben ik helemaal heel. Geen centje pijn. Geen problemen met enkels, voeten of benen. Soms voel ik licht mijn knieen… Heel licht.. Ik vraag me af of dit komt door de training.. een beetje in de gaten houden. Morgenochtend weer een gewone tocht en volgende week nog een keer proberen. Dan zonder te verdwalen en zonder afleiding…